Upadłość konsumencka Kraków- Kancelaria Radcy Prawnego J. Orłowska-Pączek

• adres: ul. Dajwór 14/19, 31-052 Kraków
• koszt usługi: 4 200 zł
• opłata sądowa: 30 zł
• czas realizacji: 2-3 dni
• nazwa Kancelarii: Kancelaria Radcy Prawnego J. Orłowska-Pączek
• telefon: +48 726 606 175
• witryna: https://www.radca-orlowska.pl/upadlosc-konsumencka-krakow
• e-mail: kontakt@radca-orlowska.pl
• zakres usługi: prowadzenie całego postępowania w imieniu Klienta
• Sąd właściwy: Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia

Obowiązki wierzycieli

Podstawowym celem postępowania upadłościowego, a w przypadku gdy nie dotyczy ono konsumenta jedynym jest zaspokojenie wierzycieli dłużnika niewypłacalnego. W postępowaniu upadłościowym każdy z wierzycieli może zostać zaspokojony w sposób sprawiedliwy według obiektywnie przyjętych w ustawie kryteriów, a nie w sposób uzależniony wyłącznie lub częściowo od woli samego dłużnika. Postępowanie upadłościowe nakłada na wierzycieli obowiązki, których nie wykonanie spowoduje brak możliwości uczestniczenia w podziale masy upadłości, a tym samym uzyskania zaspokojenia swojej wierzytelności. Oczywiście wierzyciel może tez zrezygnować z udziału w postępowaniu upadłościowym swojego dłużnika, tak więc nałożone na wierzyciela obowiązki nie mają charakteru bezwzględnego. W praktyce często się zdarza, że wierzyciel nie uczestniczy w postępowaniu upadłościowym w sposób zupełnie świadomy. Najczęściej przyczyną takiego stanu rzeczy jest to, że udział w postępowaniu łączy się z mniejszymi lub większymi kosztami, które po pierwsze mogą nie zostać zaspokojone z powodu tego, że sama wierzytelność, która im przysługuje jest zbyt niska, a po drugie masa upadłości może być na tyle uboga, że nie wystarczyłaby chociażby na częściowe zaspokojenie roszczeń wierzycieli. Pomagamy także wierzycielom w postępowaniu o ogłoszenie upadłości konsumenckiej w Krakowie. 

Wierzyciele osobiści  dłużnika

Wierzyciel osobisty dłużnika to taki, który może żądać zaspokojenia swojej wierzytelności z całego majątku dłużnika, a nie tylko określonych składników majątkowych dłużnika lub osób trzecich.  Wierzyciel taki jeżeli chce uczestniczyć w postępowaniu upadłościowym i zaspokoić swoją wierzytelność musi ją zgłosić. Wyjątkiem są pracownicy lub byli pracownicy upadłego, gdyż wierzytelności wynikające ze stosunku pracy są umieszczane na liście wierzytelności z urzędu.

Wierzyciele rzeczowi upadłego

Wierzyciel rzeczowy to taki, który może żądać zaspokojenia tylko i wyłącznie z określonego składnika majątkowego. Istnieje możliwość, że wierzyciel rzeczowy będzie również wierzycielem osobistym. Taka sytuacja występuję najczęściej. Jeżeli dłużnik jest właścicielem rzeczy, która jest obciążona zabezpieczeniem tej wierzytelności to wówczas będzie on zarówno dłużnikiem osobistym, jak i rzeczowym. Jeżeli natomiast dłużnik dokona zbycia tej rzeczy to wówczas nadal będzie wierzycielem osobistym, ale nie będzie już wierzycielem rzeczowym, którym stanie się nabywca rzeczy. Wierzyciel taki co do zasady powinien zgłosić swoją wierzytelność syndykowi. W przeciwieństwie do wierzycieli osobistych brak zgłoszenia wierzytelności nie spowoduje jednak, że nie zostanie ona umieszczona na liście wierzytelności. Jeżeli wierzyciel rzeczowy nie zgłosi swojej wierzytelności zostanie ona jednak umieszczona na liście wierzytelności z urzędu co rodzi ten skutek, że jej wysokość zostanie ustalona na podstawie dokumentów, w których posiadaniu jest syndyk. Wówczas wierzyciel musi się liczyć się z tym, że jeżeli będzie to wynikało z dokumentów, wierzytelność ta zostanie umieszczona na liście w niższej kwocie niż ta, która odpowiada faktycznej wartości wierzytelności. Dlatego właśnie także wierzyciele rzeczowi powinni zadbać o aktywny udział w postępowaniu.

Zgłoszenie wierzytelności

Zgłoszenie wierzytelności jest to żądanie umieszczenia na liście wierzytelności podlegających zaspokojeniu w toku postępowania  upadłościowego.

Przerwanie biegu przedawnienia

Przepisy prawa upadłościowego wprost przewidują, że w wyniki zgłoszenia w wierzytelności następuje przerwanie biegu jej przedawnienia. Datą przerwania biegu przedawnienia jest złożenie zgłoszenia wierzytelności w Sądzie, przesłania zgłoszenia w systemie informatycznym lub nadania w placówce pocztowej. Problematyczne jest przerwanie biegu przedawnienie, w przypadku umieszczenia wierzytelności na liście z urzędu.

Wymogi formalne zgłoszenia wierzytelności

Zgłoszenie wierzytelności musi spełniać wymogi formalne, gdyż w innym przypadku nie może zostać uwzględnione. Zgłoszenie wierzytelności może być dokonane samodzielnie przez wierzyciela lub przez pełnomocnika. Zgodnie z artykułem 240 ustawy z dnia 28 lutego 2003 prawo upadłościowe zgłoszenie wierzytelności musi zawierać następują informację:

• imię i nazwisko wierzyciela albo jego nazwę oraz numer PESEL albo numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku ich braku - inne dane umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację, tj. szczególności numer paszportu i oznaczenie państwa wystawiającego paszport albo numer karty pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej, albo numer w zagranicznym rejestrze, albo zagraniczny numer identyfikacji lub identyfikacji podatkowej oraz firmę, pod którą działa wierzyciel będący przedsiębiorcą, miejsce zamieszkania albo siedzibę, adres oraz NIP, jeżeli wierzyciel ma taki numer,
• określenie wierzytelności wraz z należnościami ubocznymi oraz wartość wierzytelności niepieniężnej,
• dowody stwierdzające istnienie wierzytelności; jeżeli wierzytelność została uznana w spisie wierzytelności sporządzonym w postępowaniu restrukturyzacyjnym, wystarczające jest powołanie się na tę okoliczność,
• kategorię, do której wierzytelność ma być zaliczona,
• zabezpieczenia związane z wierzytelnością,
• w razie zgłoszenia wierzytelności, w stosunku do której upadły nie jest dłużnikiem osobistym, przedmiot zabezpieczenia, z którego wierzytelność podlega zaspokojeniu,
• stan sprawy, jeżeli co do wierzytelności toczy się postępowanie sądowe, administracyjne,
• numer rachunku bankowego wierzyciela, jeżeli wierzyciel posiada taki rachunek.

Braki formalne zgłoszenia wierzytelności

Po złożeniu zgłoszenia wierzytelności syndyk w pierwszej kolejności bada czy pismo, które je zawiera spełnia wymogi formalne, a gdy zostało złożone po terminie czy wierzyciel wniósł zryczałtowane koszty postępowania upadłościowego. Do usunięcia braków formalnych stosuje się odpowiednio przepis art. 130 par. 1 kodeks postępowania cywilnego, zgodnie z którym jeżeli pismo procesowe nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych lub jeżeli od pisma nie uiszczono należnej opłaty, przewodniczący (syndyk) wzywa stronę, pod rygorem zwrócenia pisma, do poprawienia, uzupełnienia lub opłacenia go w terminie tygodniowym. Mylne oznaczenie pisma procesowego lub inne oczywiste niedokładności nie stanowią przeszkody do nadania pismu biegu i rozpoznania go w trybie właściwym. Pismo poprawione lub uzupełnione w terminie wywołuje skutki od chwili jego wniesienia. Natomiast po bezskutecznym upływie terminu syndyk zwraca pismo stronie. Pismo zwrócone nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wniesieniem pisma procesowego do syndyka.

Zwrot zgłoszonia wierzytelności

Jeżeli braki zgłoszonej wierzytelności nie zostały uzupełnione w terminie to wówczas syndyk wydaje zarządzenie o zwrocie zgłoszenia wierzytelności i sporządza jego uzasadnienie. Takie zarządzenie syndyk doręcza wierzycielowi, którego zgłoszenie dotyczy pouczając go o możliwości jego zaskarżenia, chyba, że zgłoszenie zostało dokonane prze adwokata, radcę prawnego, doradcę restrukturyzacyjnego lub rzecznika patentowego lub radcę albo referendarza Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, gdyż wówczas syndyk nie jest zobowiązany do pouczenia zgłaszającego.  

Skargę na zarządzenie syndyka wnosi się do sędziego komisarza w terminie 7 dni, który rozpoczyna bieg z momentem doręczenia zarządzenia wraz z uzasadnieniem, a gdy jest wymagane pouczeniem.

Syndyk może w całości uwzględnić skargę w ramach samokontroli albo przekazać ją w terminie 3 dni do sędziego komisarza. Sędzia-komisarz powinien rozpoznać skargę w terminie 7 dni od jej otrzymania pod warunkiem, że nie zawiera ona braków fiskalnych i formalnych. W przypadku gdy braki takie istnieją skarżący zostanie wezwany do ich uzupełniania, a skarga powinna zostać rozpatrzona w terminie 7 dni od dnia skutecznego usunięcia przez składającego pismo jej braków formalnych.  Na postanowienie sędziego-komisarza rozpoznającego skargę przysługuje zażalenie.

Weryfikacja zasadności zgłoszonego przez wierzyciela roszczenia

Na tym etapie syndyk bada, czy wierzytelność zgłoszona przez wierzyciela rzeczywiście istnieje i to w kwocie podanej przez wierzyciela. Syndyk w tym celu podejmuje następujące kroki:

• weryfikuje, czy zgłoszona wierzytelność znajduje potwierdzenie w dokumentach upadłego dłużnika, które znajdują się posiadaniu syndyka,
• weryfikuje, że informację na temat wierzytelności znajdują się w księgach wieczystych lub innych rejestrach,
• wzywa upadłego do złożenia oświadczenia, zazwyczaj w terminie 7 dni czy uznaje wierzytelność.

Jeżeli te czynności nie będą wystarczające, w celu weryfikacji zasadności wierzytelności syndyk powinien wezwać wierzyciela pod rygorem odmowy uznania wierzytelności do przedłożenia dodatkowych dokumentów.

Sąd Apelacyjny w Warszawie w uzasadnieniu do wyroku z dnia 24 września 2013 r. wydanym w sprawie o sygn. akt.: I ACa 1424/12 stwierdził, że:

„Odmowa uznania wierzytelności nie stanowi przeszkody do jej dochodzenia we właściwym trybie, z tym, że jeżeli odmowa uznania wierzytelności nastąpiła w postępowaniu upadłościowym obejmującym likwidację majątku upadłego, dochodzenie wierzytelności, której odmówiono uznania, jest możliwe dopiero po umorzeniu lub zakończeniu postępowania upadłościowego.”

Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do postanowienia z dnia 28 września 2007 r. wydanego w sprawie o sygn. akt. II CNP 133/07 stwierdził:

„Postępowanie wszczęte na skutek zgłoszenia wierzytelności kończące się ustaleniem listy wierzytelności nie stanowi rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego. Postępowanie to przebiega w formie uproszczonej, istnienie wierzytelności w praktyce najczęściej wykazywane jest za pomocą dokumentów, zwłaszcza tytułu wykonawczego, który korzysta z powagi rzeczy osądzonej i ma moc wiążącą (art. 366 k.p.c.). Postanowienia sędziego - komisarza i sądu w przedmiocie listy wierzytelności nie kończą postępowania upadłościowego jako całości. Nie przesądzają o zasadności wierzytelności, gdyż jej uznanie lub odmowa uznania skutkuje tylko w ramach postępowania upadłościowego i nie wyłącza stosownego powództwa po jego ukończeniu. Orzeczenia te mają charakter incydentalny, wpadkowy, nie kończą postępowania upadłościowego, stanowiącego sprawę upadłościową jako pewną całość poddaną pod kognicję sądu i sędziego - komisarza, a zmierzającą do osiągnięcia celu w postaci zaspokojenia wierzycieli. Do postanowień kończących postępowanie upadłościowe zalicza się: postanowienie w przedmiocie umorzenia postępowania (art. 361 Pr.Up.N.), zakończenia postępowania (art. 368 Pr.Up.N.).”

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2009 r. wydaną w sprawie o syng. akt. III CZP 3/09:

„Sądowy tytuł wykonawczy wydany przeciwko dłużnikowi, co do którego następnie ogłoszono upadłość nie  traci z mocy prawa wykonalność w części co do której wierzytelność nim stwierdzona została umieszczona na prawomocnej liście wierzytelności sporządzonej w toku postępowania upadłościowego.”

Czy wierzyciel upadłego musi mieć wyrok Sądu że by zgłosić wierzytelność?

Nie, syndyk samodzielne ocenia czy wierzytelność jest zasadna. Jeżeli wierzyciel uzyskał już tytuł egzekucyjny to nie musi przekładać dowodów na istnieje wierzytelności, gdyż jest ona stwierdzona prawomocnym orzeczeniem Sądu, czyli wyrokiem, postanowieniem lub nakazem zapłaty. Warto jednak pamiętać, że wierzytelność nie musi być stwierdzona prawomocnym wyrokiem Sądu, aby zostać uznana w toku postępowania upadłościowego i umieszczona na liście wierzytelności.

Jak wierzyciel może wykazać zasadność dochodzonej wierzytelności w toku postępowania upadłościowego?

Wierzyciel powinien wykazać istnienie, wysokość oraz termin wymagalności swojej wierzytelności co do zasady wszystkimi dostępnymi dokumentami na takich samych zasadach jak w postępowaniu cywilnym. Oczywiście najlepszym dowodem istnienia wierzytelności jest zawarta umowa lub zaakceptowany przez dłużnika rachunek, gdyż wtedy co do zasady nie istnieje wątpliwość co do zasadności roszczenia. Inaczej jest w przypadku np. faktury, gdyż stanowi ona wyłącznie dokument prywatny pochodzący od osoby, która ją wystawiła.

W jakiej sytuacji syndyk nie uzna zgłoszonej wierzytelności?

Nie zawsze zgłoszone roszczenia wierzyciela jest zasadne. Jeżeli wierzyciel nie dysponuje dowodami na okoliczność istnienia, wysokości i wymagalności wierzytelności i takie odwody nie znajdują się też w aktach postępowania to nie zostanie ona uznana w postępowaniu upadłościowym, podobnie nie została by zasądzona w toku sprawy cywilnej. Nie zostaną umieszczone na liście wierzytelności także te wierzytelności, które uległy przedawnieniu lub wygasły.

Sporządzenie listy wierzytelności

Listę wierzytelności sporządza syndyk, ale wymaga ona zatwierdzenia przez sędziego-komisarza.  Termin instrukcyjny na dokonanie tej czynności wynosi dwa miesiące od dnia upływu terminu na zgłoszenie wierzytelność. Oznacza to, że syndyk ma co do zasady dwa miesiące na sprawdzenie wymogów formalnych i weryfikację zasadności zgłoszonych wierzytelności. Oczywiście przekroczenie tego terminu nie powoduje skutków procesowych, jednak może uzasadniać uznanie, że syndyk uchybił swoim obowiązkom.

Elementy listy wierzytelności

Lista wierzytelności to dokument, który powinien być sporządzony przez syndyka w sposób jasny i przejrzysty. Każdy wierzyciel powinien mieć przypisany numer i być wymieniony w osobnej rubryce.

Lista wierzytelności zawiera w stosunku do każdego wierzycielka następujące dane:

• dane identyfikujące wierzyciela, co do zasady takie same jak w zgłoszeniu wierzytelności,
• sumę wierzytelności,
• kategorie wierzytelności, do której została ona zaliczona,
• informację, czy wierzytelność jest uzależniona od spełnienia warunku,
• uzasadnienie, w przypadku gdy wierzytelność nie została uznana.

Oświadczenie dłużnika dotyczące listy wierzytelności

Po sporządzeniu listy wierzytelności syndyk przesyła ją upadłemu, który musi we wskazanym przez syndyka terminie złożyć oświadczenie dotyczące sporządzonej przez syndyka listy w raz z uzasadnianiem. Upadły może także nie sporządzić takiego oświadczenia wraz z uzasadnieniem. Do listy wierzytelności dołącza się oświadczenie upadłego wraz z uzasadnieniem, a jeżeli takie nie zostało złożone stosowną informację wraz z wskazaniem przyczyn braku złożenia przez dłużnika takiego oświadczenia z uzasadnieniem.

Umieszczenie na liście wierzytelności zobowiązań niepieniężnych

W przypadku wierzytelności niepieniężnych, np. roszczenia o wydanie rzeczy wierzytelność taka zostaje umieszczona na liście wierzytelności, jeżeli zostanie uznana, z tym zastrzeżeniem, że należy podać jej wartość w pieniądzu zgodnie z cenami na dzień ogłoszenia upadłości.

Wierzytelności niewymagalne w dniu ogłoszenia upadłości

Jak wiadomo z dniem ogłoszenia upadłości konsumenckiej wszelkie zobowiązania dłużnika stają się natychmiast wymagalne. Wierzyciele mogą z tego tytułu uzyskać korzyści, dlatego zgodnie z art. 247 ustawy a dnia 28 lutego 2003 r. prawo upadłościowego, w przypadku gdy dana wierzytelność nie była wymagalna w dniu ogłoszenia upadłości to zostanie ona umieszczona na liście wierzytelności jednak jej wysokość zostanie pomniejszona o odsetki ustawowe za czas od dnia ogłoszenia upadłości do dnia terminu ich wymagalności. Odsetki te nie mogą być jednak wyższe już 6 % oraz dotyczyć okresu dłuższego niż dwa lata.

Wierzytelności wymagalne przed ogłoszeniem upadłości konsumenckiej

W przypadku wierzytelności wymagalnej przed ogłoszeniem upadłości do jej wysokości zostaną doliczone odsetki ustawowe lub umowne od dnia wymagalności do dnia poprzedzającego dzień ogłoszenia upadłości. Oznacza to, że za okres po ogłoszeniu upadłości wierzycielowi nie będą już należne odsetki.

Wierzytelności regresowe względem współdłużników i poręczycieli

Na liście wierzytelności należy umieścić także wierzytelności z tytułu roszczenia regresowego, które przysługują poręczycielom i współdłużnikom solidarnym upadłego. W takim przypadku jako kwotę wierzytelności podaje się sumę, w zakresie której poręczyciele lub współdłużnicy zaspokoili zobowiązanie dłużnika.

Umieszczenie na liście wierzytelności, z tytułu powtarzających się świadczeń

W przypadku tego rodzaju wierzytelności na liście wierzytelności podaje się sumę świadczeń należnych za cały okres trwania obowiązku upadłego. Oczywiście zasada ta znajduje zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy czas trwania obowiązku dłużnika, w tym zakresie jest oznaczony. Ponadto w takim przypadku pomniejsza się świadczenie należne wierzycielowi o odsetki ustawowe, nie wyższe jednak niż 6% i za czas od dnia ogłoszenia upadłości do dnia wymagalności każdego przyszłego świadczenia. Gdy natomiast czas takich świadczeń jest oznaczony na cały okres życia uprawnionego to wówczas umieszczanie wierzytelność z tego tytułu na liście według wartości przysługującego prawa. Jeżeli zaś w umowie stanowiącej podstawę obowiązku powtarzających się świadczeń niepieniężnych oznaczona została oznaczona suma wykupu, to wówczas jej wartość zostanie umieszona na liście wierzytelności. Suma wykupu to kwota, którą trzeba zapłacić, aby obowiązek wygasł.

Umieszczenie na liście wierzytelności zobowiązania wyrażonego w walucie innej niż polska

Wierzytelność nie musi być wyrażona w złotych polskich, może być także wyrażona w walucie obcej. Na liście wierzytelności umieszcza się jednak taką wierzytelność po przeliczeniu jej wartości na polską walutę według średniego kursu walut obcych w Narodowym Banku Polskim z dnia ogłoszenia upadłości, a gdy takiego kursu nie było - według średniej ceny rynkowej z tej daty. Fakt przeliczenia waluty polskiej na obcą i umieszczenie jej w wysokości określonej w złotych polskich nie powoduje, że zobowiązanie ulega przekształceniu walutowemu, jednak zaspokojenie wierzyciela w toku postępowania upadłościowego następuje w walucie polskiej.

Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do wyroku z dnia 27 listopada 2013 o sygn. akt. V CSK 430/12 stwierdził, że:

„Treść i znaczenie tego przepisu wyjaśnia się zgodnie we współczesnej doktrynie, jako konieczność jednolitego wyrażenia na liście wierzytelności wielkości wierzytelności wobec upadłego w celu realizacji zasady równego traktowania wierzycieli w postępowaniu upadłościowym. Ma to więc znaczenie techniczne i nie zmienia charakteru zobowiązania, które pozostaje zobowiązaniem do świadczenia w określonej walucie, a nie sprawia, że umieszczona na liście wierzytelność staje się wierzytelnością wyrażoną w pieniądzu polskim. Uzasadnia się to także umieszczeniem art. 251 p.u.n. nie wśród przepisów, które dotyczą wpływu upadłości na zobowiązania upadłego, a w ramach uregulowania odnoszącego się do ustalenia listy wierzytelności, w której treści musi się znaleźć suma, według której będzie obliczany głos wierzyciela (art. 245 ust. 1 pkt 3 p.u.n.). Zachowanie wspomnianej równości wierzycieli wymaga porównywalności należnych im sum, które muszą być wyrażone w tej samej walucie. Nie ma żadnych powodów, które miały by, poza jasno wyrażonym celem art. 251 p.u.n. prowadzić poprzez ten przepis do tak istotnej zmiany w zobowiązaniu, jak nowe określenie świadczenia dłużnika.”

Zgłoszenie wierzytelności po terminie

W przypadku zgłoszenia wierzytelności po terminie oprócz sankcji jaką jest konieczność poniesienia zryczałtowanych kosztów postępiania, które w 2022 r. wynoszą 805,60 zł wierzyciel musi się liczyć z tym, że czynności które zostały dokonane w postępowaniu przed dokonaniem zgłoszenia są skuteczne i nie będą powtarzane . Zgłoszenie wierzytelności po upływie termin nie ma wpływu na złożone już plany podziału, a jego uznaną wierzytelność uwzględnia się tylko w planach podziału funduszów masy upadłości sporządzonych po jej uznaniu. Ponadto, w przypadku gdy wierzytelność zostanie zgłoszona po zatwierdzeniu ostatecznego planu podziału to takie zgłoszenie zostanie po prostu zwrócone.

Zmiana osoby wierzyciela na liście wierzytelności

Po sporządzeniu listy wierzytelności nadal może być ona przedmiotem obrotu. W przypadku gdy dotychczasowy wierzyciel dokona zbycia swojej wierzytelności nowy wierzyciel zostanie umieszczony na ww. liście w miejsce wierzyciela pierwotnego. W miejsce wierzyciela może także wstąpić syndyk, jeżeli ten wierzyciel ogłosił upadłość. Warunkiem aktualizacji listy wierzytelności na tę okoliczność jest wykazanie dokumentem urzędowym lub niebudzącym wątpliwości dokumentem prywatnym z podpisem urzędowo poświadczonym, że doszło do zmiany osoby wierzyciela.

Obwieszczenie o złożeniu listy wierzytelności

Informacja o sporządzeniu listy wierzytelności i dacie dokonania tej czynności umieszczana jest w Krajowym Rejestrze Zadłużonych. Przed elektronizacją postępowania upadłościowego informacja ta była publikowana w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

Sprzeciw w sprawie listy wierzytelności

Wierzyciele upadłego oraz sam upadły mogą złożyć sprzeciw, kwestionując następujące czynności syndyka:

• uznania wierzytelności i umieszczenie jej tum samym na liście wierzytelności,
• odmowę uznania wierzytelności i umieszczenia jej na liście wierzytelności.

Upadły może złożyć sprzeciw tylko jeżeli lista wierzytelności  nie jest zgodna z jego wnioskami i oświadczeniami oraz złożył oświadczenie w sprawie listy wierzytelności albo wykażę, że nie złożył tego oświadczenia z przyczyn od siebie niezależnych.

Termin na złożenie sprzeciwu wynosi dwa tygodnie od dnia zamieszczania obwieszczenia o sporządzeniu listy wierzytelności w KRZ.

Sprzeciw składany przez wierzycieli lub upadłego powinien zawierać wszystkie elementy pisma procesowego wymagane w kodeksie postępowania cywilnego, a także zawierać wniosek o uznanie lub odmowę uznania wierzytelności wraz z uzasadnieniem i wskazaniem ewentualnych dowodów na okoliczność trafności stanowiska skarżącego. Sprzeciw, który zawiera braki powinien być poprawiony lub uzupełniony na wezwanie sędziego-komisarza pod rygorem jego odrzucenia.

Podstawy sprzeciwu

Podstawy sprzeciwu to okoliczność, która przemawiają za jego uwzględnieniem. Twierdzenia i zarzuty podnoszone w sprzeciwie nie mogą wykraczać poza zakres zgłoszonej wierzytelności. Wierzyciel musi co do zasady powołać wszystkie twierdzenia i zarzuty dotyczące wierzytelności już w treści samego zgłoszenia wierzytelności. Skutecznie podniesienie w treści sprzeciwu nowych twierdzeń i zarzutów jest możliwe tylko gdy:

• wierzyciel wykaże, że ich wcześniejsze zgłoszenie nie było możliwe
• lub potrzeba ich wskazania wynikła później.

Jeżeli wierzytelność jest stwierdzona prawomocnym orzeczeniem Sądu to co wydaje się oczywiste, że twierdzenia i zarzuty mogą dotyczyć tylko okoliczności, które powstały po wydaniu ww. orzeczenia. Wszelkie zdarzenia powstałe po wydaniu ww. orzeczenia skarżący musi wykazać dokumentem.

Doręczenie odpisu sprzeciwu

Po weryfikacji czy sprzeciw spełnia wymogi formalne Sąd doręcza odpis sprzeciwu syndykowi oraz wierzycielowi (który nie złożył sprzeciwu), którego wierzytelności sprzeciw dotyczy. Upadłemu także doręcza się odpis sprzeciwu, chyba sam sprzeciw został złożony przez upadłego. Sędzia-komisarz doręczając sprzeciw wyznacza osobie, która go otrzymała termin nie krótszy niż siedem dni na złożenie odpowiedzi na sprzeciw. Syndyk przekazuje wraz z odpowiedzią na sprzeciw wszelkie dokumenty potrzebne do jego rozpatrzenia, w tym dołączone do zgłoszenia wierzytelności. Osoba zobowiązania do odpowiedzi na sprzeciw ma obowiązek podnieść w niej wszelkie twierdzenia  i zarzuty pod rygorem ich pominięcia w dalszym toku postępowania.

Rozpatrzenie sprzeciwu

Sprzeciw rozpoznaje sędzia komisarz. Na rozpatrzenie sprzeciwu sędzia komisarz ma dwa miesiące, jednak jest to termin instrukcyjny. Co do zasady sprzeciw rozpoznawany jest na posiedzeniu niejawnym, jednak w razie potrzeby sędzia-komisarz może w tym celu wyznaczyć rozprawę. O terminie rozprawy zawiadamia się wnoszącego sprzeciw, a także osoby, które otrzymały odpis sprzeciwu. Niestawiennictwo tych osób bez względu na powód nie tamuje biegu postępowania pod warunkiem ich skutecznego zawiadomienia.

Na rozstrzygniecie sędziego komisarza w sprawie rozpatrzenia sprzeciwu przysługuje zażalenie.

Zmiana na liście wierzycieli w wyniku uwzględnienia sprzeciwu

W sytuacji gdy sprzeciw zostanie uwzględniony, a decyzja w tym zakresie stanie się prawomocna sędzia-komisarz dokonuje stosownym zmian na liście wierzytelności. Zmiany te mogą polegać na dodaniu lub usunięcia wierzyciela albo modyfikacji danych wierzytelności.

Zmiana na liście wierzytelności z urzędu

Sędzia komisarz może z urzędu dokonywać zmian na liście wierzytelności. Oczywiście taka zmiana następuje w formie postanowienia, które jest obwieszczane w Krajowym Rejestrze Zadłużonych i może zostać zaskarżone zażaleniem.

Uzupełnienie listy wierzytelności

W przypadku gdy wierzytelność została zgłoszona po terminie i została już sporządzona lista wierzytelności wierzytelność taką umieszcza się na uzupełnieniu listy wierzytelności.

Sąd Rejonowy w Katowicach w uzasadnieniu do wyrok z dnia 15 grudnia 2008 r. wydnaym w sprawie o sygn. akt. X Gup 119/07/2010 stwierdził, że

„W przypadku zajścia po zatwierdzeniu listy jakiegokolwiek zdarzenia uzasadniającego dokonanie zmiany co do wierzytelności już na liście ujętej, nie jest właściwym ustalenie uzupełniającej listy wierzytelności zawierającej odmienne zapisy a wydanie przez sędziego-komisarza postanowienia na mocy art. 262 ust. 2 cyt. Wydaje się, iż zdarzeniem uzasadniającym dokonanie zmiany co do wierzytelności już na liście ujętej jest także ujawnienie się po zatwierdzeniu listy wierzytelności przez sędziego-komisarza, faktu zaspokojenia umieszczonego na liście wierzytelności wierzyciela pierwotnego przez poręczyciela upadłego.”

Odmowa uznania wierzytelności, a dochodzenie jej w odrębnym postępowaniu

Jeżeli w stosunku do wierzytelności została wydana prawomocna decyzja odmawiająca jej uwzględnienia na liście wierzytelności, a w konsekwencji uzyskania zaspokojenia w toku postępowania upadłościowego wierzyciel nadal może jej dochodzić w odrębnym, właściwym postępowaniu. Dla przykładu jeżeli na liście wierzytelności nie została uwzględnione roszenie o zapłatę to można wytoczyć przeciwko syndykowi reprezentującemu masę upadłości powództwo cywilnego o zapłatę. W przypadku jednak upadłości gospodarczej dochodzenie roszenia musi wówczas uwzględniać art. 145 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. prawo upadłościowe.

Wyciąg z listy wierzytelności jako tytuł egzekucyjny

Po zakończeniu lub umorzeniu postępowania na wniosek wierzyciela Sąd może wydąć wierzycielowi wyciąg z zatwierdzonej przez sędziego-komisarza listy wierzytelności, który zawiera:

• oznaczenie wierzytelności
• sumy otrzymanej na jej poczet przez wierzyciela,
• adnotację o umorzeniu wierzytelności w całości lub części jeżeli czynność taka miała miejsce.

Wyciąg taki jest tytułem egzekucyjnym.

Nie oznacza to, że upadły nie może już kwestionować takiej wierzytelności, gdyż może poodnosić zarzut, że wierzytelności nie istnieje lub jest niższa w postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności temu tytułowi egzekucyjnemu.

W sytuacji gdy wierzytelność została umorzona w całości lub części na ww. tytule egzekucyjnym zamieszcza się stosowną wzmiankę na te okoliczność.

Podsumowanie

Wierzyciele mogą uzyskać zaspokojenie w toku postępowania upadłościowego zgłaszając swoją wierzytelność syndykowi. Organy postępowania upadłościowego oceniają czy roszenie wierzyciela jest zasadne na podstawie zgromadzonych dowodów. ,jednak nie wyklucza to dochodzenia przez wierzyciela swoich praw w odrębnym postępowaniu, np.  cywilnym. Ustalenie zasadności roszczenia wierzyciela ma w toku postępowania charakter uproszczony.